فرآیند الکترودیالیز :

حدود یک ربع قرن است که فرآیند الکترودیالیز (ED) به عنوان روشی صنعتی برای تصفیه اب مطرح شده است.

ابن روشی یک فرایند جداسازی غشایی است که در ان از اختلاف پتانسیل الکتریکی به عنوان نیروی محرکه برای انتقال یونها استفاده می گردد.

بیشترین کاربرد این روش در تهیه آب آشامیدنی یا آب صنعتی از آبهایی با TDS کمتر از ppm ۵۰۰۰ است.

در الکترودیالیز از غشاهایی که دارای طبیعتی همانند رزین های تعویض یونی بصورت دانه ای هستند استفاده می شود، لکن غشاها بصورت صفحه ای بوده و دارای مقاومت مکانیکی خوبی نیز می باشند.

چنانچه گروه یونی غشا، دارای بار منفی باشد آن را غشاء کاتیونی نامند که نسبت به کاتیون تراوا می باشند، یعنی فقط کاتیون ها می توانند از آن عبور نمایند.

لکن اگر گروه یونی غشاء دارای بار مثبت باشد، غشاء آنیونی نامیده می شود.

یعنی فقط آنیون ها می توانند از آن عبور نمایند.

کاربردهای فرآیند الکترودیالیز در تصفیه آب :

مهمترین کاربرد فرآیند الکترودیالیز ، شیرین کردن آب های نیمه شور است. لکن برای تهیه آب تغذیه بویلرها و تصفیه فاضلاب های صنعتی نیز از فرآیند الکترودیالیز استفاده می شود.

از این روش برای تغلیظ آب شور دستگاه اسمز معکوس نیز استفاده می گردد، زیرا یکی از ویژگی های این متد این است که می توان آب شور را تا ۲۰٪ وزنی تغلیظ نمود، بدون آنکه بالا بودن غلظت نمک روی هزینه فرایند اثر محسوسی داشته باشد.

همچنین از این ویژگی الکترودیالیز در تهیه نمک سفره استفاده می شود. یک روش موفق برای جلوگیری از ایجاد رسوب و در نتیجه بوجود آمدن پلاریزاسیون غلظتی روی غشاها، تغییر قطب های آند و کاتد به طور متناوب است.

این عمل موجب حل شدن رسوب های موجود روی غشاء می شود. برای آنکه تناوب در تغییر قطب ها روی تمیزشدن غشاء موثر واقع شود، لازم است دوره تناوب طولانی باشد.

از الکترودیالیز برای تهیه آب خالصی نیز استفاده می شود. آب خالص را می توان با استفاده از بستر رزینی مختلط تهیه هم تهیه نمود، لکن در این روش احیاء رزین مشکل می باشد.

با استفاده از روش الکترودیالیز ، یونهای آزاد شده در واحد تعویض یونی مختلط به کمک جریان برق از محیط رانده می شود و عملا نیازی به استفاده از مواد شیمیایی برای احیاء رزین مشاهده نمیشود.