تلفن 021-88848547   021-88317033

ارسال مواد خریداری شده به سراسر کشور در اسرع وقت

منعقد کننده های معدنی

مقالات (عمومی)
منعقد کننده های معدنی
جدول محتوای این صفحه پنهان

منعقد کننده های معدنی :

منعقد کننده های معدنی را می توان به دو دسته مواد منعقد کننده معدنی با وزن مولکولی کم و مواد منعقد کننده معدنی با وزن مولکولی بالا تقسیم کرد.

در منعقد کننده های با وزن مولکولی کم، بار یون فلزی در منعقد کننده، تعیین کننده عملکرد آنها است. در سال های اخیر منعقد کننده های معدنی با وزن مولکولی کم چون کلرور فریک و یا سولفات آلومینیوم کمتر مصرف می شوند چون مستلزم دوز بیشتر، تولید لجن بیشتر و تأثیر کمتر هستند ولی قیمت آنها ارزان تر، فراوانی آنها بیشتر و نگهداری آنها راحتتر است.

بنابراین در اثر هیدرولیز یونهای سه ظرفیتی، یون هیدروژن تولید می شود که باعث مصرف قلیائیت آب و نیز کاهش pH آب می شود. یکی از مشکلات کلرور فریک و یا سولفات آلومینیوم به عنوان منعقد کننده، این است که این نمک ها در اثر تزریق به آب و رقیق شدن در حضور آب به طور کنترل نشده ای هیدرولیز می شوند که بعضی محصولات هیدرولیز در انعقادسازی نمی توانند نقش مؤثری بازی کنند.

از این رو اگر این نمکها در زمان تولید و قبل از رقیق شدن به صورت ناقص خنثی شوند در آن صورت می توانند شرایط بهتری برای انعقادسازی فراهم کنند به ویژه با این کار کمپلکس یا پلیمرهای با بار الکتریکی بیشتر تولید می شوند که در تعدیل بار ذرات معلق مؤثر هستند.

اما در منعقد کننده های معدنی با وزن مولکولی بالا، چون منعقد کننده های معدنی پلیمری، مهم تر از بار یون فلزی، نوع کمپلکس یا پلیمرهای موجود در منعقد کننده، نقش اصلی را بازی می کند.

نکته :

بار بیشتر و اندازه بزرگ تر مولکولها می توانند انعقادسازی را بهبود بخشند به علاوه تبدیل Al3+ به کمپلکس های فوق باعث میشود که پس از تزریق ماده منعقد کننده، کاهش pH در آب بسیار کم شود.

بنابراین منعقد کننده های معدنی به خاطر قدرت ترکیبی زیاد Fe3+ و Al3+ شانس تشکیل فوری هیدروکسید آنها بسیار زیاد است .

شانس کمی برای تعدیل بار منفی ذرات باردار دارند و بیشتر با روش جذب توسط ۳(Fe(OH و یا ۳(Al(OH باعث حذف ذرات معلق می گردند درحالی که مواد منعقد کننده معدنی پلیمری با تشکیل کمپلکسهای باردار بیشتر نقش تعدیل بار ذرات معلق را می توانند داشته باشند.

مقایسه منعقد کننده های معدنی ساده با منعقد کننده های پلیمری معدنی ویژگی مهم منعقد کننده های پلیمری معدنی در مقایسه با منعقد کننده های معدنی ساده، در این است که تولید پلیمرهایی می کنند که در برابر هیدرولیز، بیشتر مقاوم هستند و بار الکتریکی مثبت بیشتری دارند .

همچنین از وزن مولکولی بیشتری برخوردارند. این ویژگی همان چیزی است که در انعقادسازی مورد نیاز است چون بار الکتریکی بیشتر باعث تعدیل بار ذرات پایدار و وزن مولکولی بیشتر باعث تهنشینی با سرعت بیشتر لخته ها میگردد.

باید در نظر داشت که اگر بخواهیم از پلی الکترولیت به تنهایی برای انعقاد سازی در آب طبیعی استفاده کنیم بایستی پلی الکترولیت از نوع کاتیونی باشد زیرا، اغلب ذرات کلوئیدی موجود در آب دارای بار منفی هستند.

برعکس اگر قرار باشد که به آب مورد نظر آهک تزریق کنیم تا آهن و آلومینیم آن به صورت هیدروکسید رسوب کنند در آن صورت استفاده از پلیمرهای آنیونی ترجیح دارد.

این پست برایتان چقدر مفید بود؟

بر روی ستاره ها کلیک کنید

میانگین امتیازات / ۵. تعداد امتیازات

تاکنون امیازی ثبت نشده است شما اولین امتیاز را ثبت کنید

آیا مقاله برای شما مفید بود؟ آن را با دوستان خود به اشتراک بزارید