روش های استخراج اسانس از طریق فشار ، خراش و تیغ زدن :

در روش استخراج اسانس اسفنجی ، میوه را از عرض نصف و محتویات آن را با قاشق خارج می کنند. پوست میوه باید مرطوب نگه داشته شود و یا به منظور سهولت خروج اسانس پوست را در آب قرار میدهند.
در مرحله بعد پوست ها بین اسفنج قرار داده میشود و با عملی فشردن اسانس را خارج و پس از صاف کردن آن را جمع آوری می کنند.
کیفیت این اسانس بسیار خوب بوده، ولی در حال حاضر به دلیل بازده کم کنار گذاشته شده است و به جای آن از دستگاه های مکانیکی استفاده میشود.
در روش تیغ زدن، با مالش میوه (پوست) برروی صفحاتی با تیغه های تیز (تیغه ها به داخل لایه اپیدرم نفوذ می کند) باعث متلاشی شدن غده های اسانسی دار می شوند.
بدین ترتیب قطره های استانسی به داخل ظرف می ریزد و بعد آن را جمع آوری می کنند. این روش از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست و کارایی کمتری نسبت به روش استفاده از اسفنج دارد.
البته روشهای متناسب و متنوع دیگری در کشورهای آسیایی، ایتالیا و امریکا بر این اساس پایه ریزی شده است.

استخراج اسانس با حلال

این روش در مواردی که اسانس موجود در بافت های تازه گیاه (گلبرگ) به مقدار جزیی بوده و استخراج اسانس به طریق دیگر مشکل و یا امکان پذیر نیست، بکار میرود.
در چنین مواردی روغن بی بو (مایع) را در بشقاب شیشه ای با ضخامت کم میریزند و بعد گلبرگ ها را به مدت چند ساعت در چند تکرار و با فاصله زمانی در داخل بشقاب همراه روغن می گذارند.
پس از اشباع شدن روغن از مواد اسانس دار، ترکیب ها از روغن به کمک الکل جدا می شوند. بیشتر این نوع اسانس ها جهت عطر و پماد بکار برده می شوند.
در صنایع عطرسازی قسمت بیشتر اسانس ها را با استفاده از حلال های آلی (فرار) مانند اتر و اتر نفت یا بنزین استخراج می کنند.
ابتدا ماده خام گیاهی را در مجاورت حلال غیرقطبی در حرارت ۴۰ الی ۵۰ درجه سانتیگراد برای مدتی (بستگی به نوع ماده خام، حالت گیاه و نوع حلال دارد) قرار می دهند تا حلال، قسمت بیشتر مواد موثر موجود در گیاه را در خود حل نماید.
بعد محلول حاصل را جهت تخلیص و جداسازی حلال تقطیر می نمایند. در این مرحله محلول به دست آمده کانکریت نام دارد.
کانکریت علاوه بر مواد معطر شامل مومها و مواد رنگین میباشد و میتوان در صورت ضرورت آن را تخلیص کرد .

استخراج اسانس به وسیله آنزیمهای هیدرولیز کننده

اسانس های گلوکوزیدی (اسانس بادام تلخ و اسانس خردل) را به وسیله هیدرولیز آنزیمی گلوکوزیدی به دست میآورند. در مغز بادام تلخ و در اثر امولسیون کردن آمیگدالین، ترکیب های مختلفی حاصل می گردند که از میان آنها می توان اسانس را به روش تقطیر مجزا نمود.
در دانه های خردل سیاه ، گلوکوزید سینیگرین به وسیله آنزیم میروزین هیدرولیز می شود و اسانس فرار خردل را تولید می کند.

استخراج اسانس به کمک دی اکسید کربن ( استخراج فوق بحرانی )

اصول این روش استخراج بر پایه نقطه بحرانی گاز CO2 است. دی اکسید کربن به حالت مایع قادر است مواد معطر را در خود حل نماید و در حالت گازی تشکیل دو مرحله دهد.
بنابراین در حوالی نقطه بحرانی طی دو عمل متناوب فشردن که در اثر آن دی اکسید کربن به صورت مایع در آمده و عمل انحلال رخ می دهد و انبساط که همراه با تغییر دی اکسید کربن از حالت مایع به حالت گازی رخ می دهد، اسانس ها از مواد معطر جدا می شوند.
در این روش امکان بکارگیری مجدد گاز دی اکسید کربن مصرف شده وجود دارد.