تلفن 021-88848547   021-88317033

ارسال مواد خریداری شده به سراسر کشور در اسرع وقت

ماءالشعیر ( نوشیدنی عصاره مالت )

مقالات (عمومی)
ماءالشعیر ( نوشیدنی عصاره مالت )

ماءالشعیر ( نوشیدنی عصاره مالت ) :

ماءالشعیر نوشابه ای غیرالکلی است و از عصاره رقیق شده جو به دست می آید که به آن مواد افزودنی مجاز و در صورت لزوم مواد نگهدارنده اضافه مینمایند.
آبجوسازی یکی از صنایع مهم موادغذایی در اروپا، آمریکا و بعضی نقاط دیگر جهان است و کارخانه های زیادی به تولید آن مشغول هستند.
فرآیند شیمیایی عمدتا تبدیل نشاسته غلات به مالتوز و سپس تخمیر و تبدیل آن به الکل است. برای تولید آن، ابتدا جو را جوانه زنی کرده و بعد آن را خشک می کنند.
سپس، ماده قابل تبخیر آن را استخراج (با آب داغ) و همراه با رازک و مواد دیگر که تلخی مطبوعی به آن میدهد تخمیر می کنند.
در ایران نوعی مشابه ولی بدون الکل (که مرحله تخمیر متداول در آبجوسازی در تولید این محصول حذف شده است) به نام ماءالشعیر تولید میشود.
تاریخچه نوشابه های الکلی از زمان های بسیار قدیم بوده است. به نظر می رسد که نوشابه های الکلی در فلسطین حدود ۱۰هزار سال پیش (قبل از میلاد مسیح) با خیساندن جو در آب به دست می آمده است.
سومریها کمتر از ۱۰ نوع نوشابه الکلی درست می کردند. بابلی ها بعدها حداقل ۳۶ نوع دیگر به آن اضافه کردند. بعدها مصریها شراب سازی دولتی را توسعه دادند.
این نوشیدنیها از ۲ راه دانوب (اروپای شرقی) و مدیترانه (جنوب فرانسه) حدود ۵۰۰۰-۶۸۰۰ سال قبل از میلاد وارد اروپا شد.
به نظر میرسد آبجو از جمله اولین نوشابه های الکلی است که در قرون ۷ و ۸ جمعیتهای رهبانی از آن استفاده می کردند.
در جنگهای مذهبی قرن ۱۹ و انقلاب فرانسه، اولین اتحادیه ها سر کار آمدند که هدفشان حفظ کیفیت محصولات بود به طوری که احترام به سنتها را طبق قوانین محکمی تعیین می کردند.

نکته :

تولید این نوشابه ها در قرون ۱۳ و ۱۶ توسعه یافت و به عنوان نوشیدنی محبوب مردم واقع شد و اعتقاد داشتند نوشیدن آبجو بهتر از نوشیدن آب است، زیرا بیماری های همه گیر مثل وبا و طاعون به آب انتقال پیدا میکند که پخش این امراض به وسیله این نوشیدنیها از بین رفت.
از قرن ۱۷ تا جنگ جهانی دوم انواع مختلف نوشابه های الکلی در شمال و جنوب تولید میشدند. شرکتهای سازنده کوچک در این زمان پیشرفت کردند.
در پایان قرن ۱۹ لوئی پاستور موفقیت علمی به دست آورد و توانست نوشیدنیهای الکلی و غذاها را پاستوریزه کند که این موضوع به آبجوسازی نیروی جنبش جدیدی داد. این کشفیات نه تنها نگهداری آبجو را ممکن می ساخت بلکه کیفیت آن را نیز بهتر میکرد.
در حالیکه از انواع مختلف مخمر، چاشنیهای مختلف تولید شد تا امروز که انواع نوشیدنیها با طعمهای مختلف توسط شرکتهای بسیار بزرگ و معتبر تولید می شود .
ایران برای اولین بار در سال ۱۳۰۹ نوعی نوشابه آبجو ولی با درصد الکلی خیلی پایین تولید شد. در سال ۱۳۰۶ در تبریز شرکت کوچک باواریا شروع به تولید ماءالشعیر کرد که به دلیل تعصبات مذهبی مردم، تولید آن بسیار پایین بود.
بعدها این صنعت پیشرفت کرد و امروزه شرکتهای بزرگ تولید ماءالشعیر داریم که با ظرفیت بالا ماءالشعیر تولید می کنند.
ماءالشعیر امروزه در این شرکتها با طعمهای مختلف به دست مصرف کنندگان میرسد و از لحاظ ارزش غذایی به نوشابه های گازدار دیگر ارجحیت دارد .

ماءالشعیر دارای خواص گوناگونی به شرح ذیل میباشد:

۱- دارای انواع ویتامینهای گروه B می باشد و ویتامین C موجود در آن حدود ۲۰ الی میلی گرم در لیتر میباشد که مجموع ویتامین C لازم برای بدن را تأمین مینماید.
۲- املاح مختلف به خصوص فلزاتی مانند کلسیم و نیز فسفر را به حد کافی دارا می باشد.

۳- به علت دارا بودن اسیدهای آمینه و پروتئین برای رشد بدن مفید میباشد.
۴- به علت دارا بودن اسیدهای مختلف، قند، ویتامینها و به ویژه املاح و فلزات مفید در پیشگیری از برخی بیماریها، ضدعفونی روده ، هضم غذا و نیز رفع خستگی مؤثر میباشد.
۵- نوشیدن آن برای دفع بعضی از سنگهای کلیه مطلوب میباشد .

این پست برایتان چقدر مفید بود؟

بر روی ستاره ها کلیک کنید

میانگین امتیازات / ۵. تعداد امتیازات

تاکنون امیازی ثبت نشده است شما اولین امتیاز را ثبت کنید

آیا مقاله برای شما مفید بود؟ آن را با دوستان خود به اشتراک بزارید