فرمولاسیون غذاهای نوزاد فرمولهای بر پایه شیر :

این فرمولها غذاهای نوزاد که مورد مصرف اکثر نوزادان قرار می گیرند و به صورت پودری، کنسانتره مایع و مایع آماده به مصرف به بازار عرضه می شوند، از شیر گاو تغییر یافته که چربی آن گرفته شده و روغن گیاهی به آن افزوده شده تهیه می شوند.

به منظور بهبود طعم و کیفیت تغذیه ای میزان کربوهیدرات را اغلب با افزودن لاکتوز افزایش میدهند و برخی پروتئینها نیز حذف می شوند.

محصولات مختلف حاصل از شیر گاو (به طور مثال شیر بدون چربی، کازئین، ترکیب کازئین و پروتئینهای آب پنیر یا کنسانتره پروتئین آب پنیر که به طور جزئی هیدرولیز شده) پروتئین این فرمول ها را تأمین می کنند.

لاکتوز، شربت ذرت، ساکارز و مالتودکسترین ذرت، کربوهیدرات و مخلوط روغن های گیاهی چربی را تأمین می کنند. فرمولهای بر پایه شیر به دو گروه تقسیم میشوند:

فرمول هایی غذاهای نوزاد که در آنها کازئین پروتئین غالب بوده و فرمولهایی که در آنها پروتئین های آب پنیر پروتئین غالب است.

فرمول ها با کازئین به عنوان پروتئین غالب :

این فرمول غذاهای نوزاد شامل شیر گاو بدون چربی رقیق شده اند که چربی و دیگر مواد مغذی به آن افزوده شده اما نسبت کازئین به پروتئینهای آب پنیر در آنها تغییر نمی کند. به علاوه برای فرمولاسیونهای دیگر این نسبتها متفاوت اند.

مقررات و استانداردهای جدید برای غذاهای نوزادان نشان میدهد که لازم نیست که این نسبتها رعایت شوند با این حال حداقل و حداکثر میزان پروتئینها در شیر خشک نوزاد بسته به منبع پروتئین باید رعایت شود. حداقل میزان پروتئین در شیر خشک نوزاد و شیر خشک تکمیلی در فرمولاسیون های بر پایه شیر به ترتیب ۱۱
و ۱۳  (گرم در هر صد گرم محصول) است و حداکثر آن به ترتیب ۱۸ و ۲۷ است.

فرمول های با پروتئین های آب پنیر به عنوان پروتئین غالب :

در واقع تفاوت بین فرمولهایی که در آن پروتئین غالب کازئین و پروتئین های آب پنیر است، تفاوت منبع پروتئین است.

دیدگاههای متفاوتی پیرامون اثر این دو فرمول بر رشد نوزادان وجود دارد. با این حال نتیجه گیری کلی این است که هر دو گروه تقریبا اثرات مشابهی دارند.

فرمول های بر پایه پروتئین سویا :

این فرمولها به صورت پودری، کنسانتره مایع و مایع آماده به مصرف توسط حدود ۲۵ درصد نوزادان در ایالات متحده مصرف می شوند. این گروه برای نوازدانی که به پروتئین شیر گاو آلرژی دارند و قادر به تحمل لاکتوز نیستند مناسب است.

سطح پروتئین فرمولهای بر پایه سویا معمولا بالاتر از سطح آن در فرمولهای بر پایه شیر است که علت آن تفاوت در هضم پروتئین و ترکیب اسید آمینه است.

سویا محتوی فیتات است و تحقیقات بعمل آمده نشان میدهد که فیتات می تواند با برخی یونهای معدنی دو ظرفیتی مانند روی شلاته شده و آنها را غیرقابل جذب کند.

فرمولهای بر پایه پروتئین های هیدرولیز شده :

نوزادانی که به شیر آلرژی دارند یا قادر به تحمل پروتئین نیستند این فرمولاسیون ها را مصرف می کنند. این فرمولها به صورت پودری، کنسانتره مایع، و مایع آماده به مصرف عرضه می شوند.

در این فرمولها غذاهای نوزاد کازئین هیدرولیز شده توسط آنزیم، با اسیدهای آمینه انتخابی به منظور تأمین نیتروژن، غنی سازی شده است.

همچنین ترکیب شربت ذرت ، مالتودکسترین یا ساکارز ، کربوهیدرات و مخلوط روغن های گیاهی، چربی را تأمین می کنند. محصولات بر پایه پروتئین هیدرولیز شده همچنین شامل روغنهای تری گلیسرید زنجیره متوسط به عنوان منبع چربی هستند.

برخی از محققین اثرات تغذیه با فرمولهای حاوی پروتئین هیدرولیز شده را بر روی رشد نوزادان بررسی کردند.

نتایج بدست آمده نشان داد که روند رشد نوزادانی که فرمول های بر پایه پروتئین هیدرولیز شده شیر گاو را دریافت می کنند، مشابه رشد نوزادانی است که با فرمول های بر پایه پروتئین تغییر نیافته شیر گاو تغذیه می شوند.

فرمولهای بر پایه اسید آمینه :

نوزادانی که قادر به مصرف فرمولهای بر پایه پروتئین شیر گاو، ایزوله پروتئین سویا و ترکیبات حاصل از هیدرولیز کازئین نیستند، می توانند از این فرمولاسیون ها استفاده کنند.

در حال حاضر در بازار ایالات متحده امریکا تنها یک فرمول با پایه اسید آمینه وجود دارد که فقط به صورت پودری عرضه می شود.

این فرمول شامل شربت ذرت ، اسیدهای آمینه آزاد و مخلوطی از روغن گیاهی به عنوان منبع درشت مغذی ها است.