سازمان غذا و داروی آمریکا :

موسسات دولتی بسیاری مسئول کنترل ایمنی و سلامت غذاها هستند. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مسؤل تعیین مجاز بودن یک افزودنی در غذا و تطابق مواد درج شده روی برچسب با ترکیبات موجود در مواد غذایی می باشد. این سازمان، فرایندهای غذایی را بهبود بخشیده تا از سالم و ایمن بودن غذا اطمینان حاصل شود و بر این باور است که هر فرایندی باید بر اساس ممانعت از فساد طراحی شود.

اکنون فهرستی نیز از مواردی که روش های تولید خوب (GMP) محسوب می شوند در دسترس است که به دست اندرکاران غذا کمک می کند که غذای سالم تری تهیه کنند.

همچنین یک سری استانداردهای میکروبی تدوین شده است که بر اساس آن می توان مطمئن گردید میزان میکروب های موجود در مواد غذایی کمتر از حد بیماری زایی است و از توزیع هر غذایی که حاوی مواد ناسالم است ممانعت می کند.

سازمان غذا و داروی آمریکا از کارخانه های فرایند غذایی نمونه برداری کرده، مواد غذایی موجود در فروشگاه ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد و از موادی که توسط کشتی وارد می شوند نمونه برداری نموده تا این مواد با قوانین موجود مطابقت داشته باشند.

این سازمان، قدرت بستن یک کارخانه و همچنین جمع آوری یک محصول ناسالم را از بازار دارد.

وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA) :

براساس قوانین صادره توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA) تمامی کارخانه های گوشت، ملزم به توزیع گوشت از طریق مجاری دولتی هستند.

همچنین دستورالعمل های سختگیرانه ای در مورد روش های کشتار و سایر جنبه های انتقال محصولات تازه ارائه کرده است. نمونه برداران و آزمایش کنندگان این وزارتخانه در مورد لاشه تازه کشتار شده دقت کرده تا از عدم شیوع بیماری های دامی مطمئن شوند.

وزارت کشاورزی همچنین با شرکت های غذایی همکاری می کند تا برنامه های آنالیز خطر و کنترل نقاط بحرانی (HACCP) را که در تشخیص مشکلات میکروبی پیچیده تر از نمونه برداری های چشمی هستند، گسترش دهند.

برخی از روش های وزارت کشاورزی و سازمان غذا و داروی آمریکا همپوشانی داشته و بسیاری از کارخانه های مواد غذایی با اندکی تفاوت از آنها تبعیت می کنند.

وزارت کشاورزی آمریکا هم از کارخانه های فرایند مواد غذایی نمونه برداری کرده و توان بستن کارخانه هایی که از قوانین آن پیروی نمی کنند، دارد.

سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا (EPA) :

سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا (EPA) میزان آفت کش های موجود در مواد غذایی را تنظیم می کند. بدین منظور آفت کش های مورد استفاده را باید ثبت کرده و از دستورالعمل ذکر شده بر روی برچسب بسته بندی پیروی نمود.

این سازمان، نوسانات مقدار آفت کش موجود در غذا را تعیین می کند و میزان باقی مانده آفت کش ها را در غذا مشخص می نماید تا مطمئن شود مقدار آن در غذا کمتر از حد تعیین شده است.

اگر غلظت آفت کش ها در مواد غذایی افزایش یابد، یک افزودنی مضر محسوب شده و تحت قوانین سازمان غذا و دارو قرار می گیرد.

رستوران ها توسط اداره بهداشت محلی یا استانی بازرسی می شوند. این بازرسی ها شامل بررسی شرایطی در رستوران است که مستقیما خطراتی برای سلامتی داشته یا نشان دهنده عدم رعایت اصول بهداشتی هستند.

اگر تخلف جدی مشاهده شود، رستوران را تا زمان رفع آن مشکل تعطیل می کند. رعایت ضعیف اصول بهداشتی موجب کاهش امتیاز رتبه بندی می شود. اغلب رستوران ها باید نتایج بازرسی اخیرشان را به منظور بررسی امتیازدهی ارسال کنند.

مرکز پیشگیری و کنترل از بیماری ها (CDC) :

یکی دیگر از واسطه های دولتی که در رابطه با ایمنی غذا مهم است، مرکز پیشگیری و کنترل از بیماری ها (CDC) است.

این مرکز به جز تدوین قوانین، اپیدمیولوژیست های خود را برای بررسی رخدادهای ناشی از مصرف غذا فرا می خواند تا به شناسایی علت آن رویداد کمک کنند و راهنمایی های لازم را در مورد جلوگیری از وقوع مجدد آن، ارائه دهند.

همچنین تحقیقاتی در مورد رفتار میکروب های مضر انجام داده تا آگاهی در مورد آنها بیشتر شود. و این واسطه های دولتی کامل نبوده، ولی بنیانی قدرتمند برای ایجاد منابع غذایی سالم فراهم می کنند.

سازمان هایی شبیه آنچه در بالا ذکر شد، دستورالعمل های لازم را تهیه کرده و رستورانها یا کارخانه های فرایند غذایی را مورد بازرسی قرار می دهند و در مورد شرکت هایی که قوانین را زیر پا می گذارند، تحقیق می کنند.

آنها بودجه زیادی برای بازرسی دائمی و پیوسته تمام عملیات تولید مواد غذایی در هر روز، هر هفته یا هر ماه ندارند. این سازمان ها نمی توانند عواملی را در هر دستشویی عمومی قرار دهند تا مطمئن شوند که همه دستهای خود را می شویند.

همچنین نمی توانند در همه مزارع، حیاطها یا آشپزخانه ها حاضر شوند تا از انجام روش های مناسب در آنها اطمینان حاصل گردد.

هر شرکت و هر مصرف کننده باید خود را مسئول بهبود سلامت و ایمنی غذا فرض کند.