روغن دانه سویا :

روغن دانه سویا (۶/ ۷۶ میلیون تن در سال ۲۰۱۸–۲۰۱۷) در حال حاضر نسبت به روغن پالم در تولید سالانه در رتبه دوم است، که یک روغن غیراشباع غنی از اسید لینولئیک (۵۴٪) و حاوی مقداری اسید لینولنیک (٪۱۱) است.

دانه های سویا بیش از هر دانه روغنی دیگر ، به طور عمده در ایالات متحده آمریکا، آرژانتین، برزیل و چین رشد کرده است. وقتی استخراج انجام میشود، ۱۸٪ روغن و ۷۹٪ کنجاله با پروتئین با کیفیت بالا ایجاد میشود.

کنجاله به طور گسترده به عنوان خوراک دام و هم چنین در بسیاری از غذاهای فراوری شده انسان مورد استفاده قرار می گیرد.

در حال حاضر بسیاری از سویاهایی که کشت داده می شوند، تغییر یافته ژنتیکی هستند (عمدتا به دلایل کشاورزی ) و سویاهای غیر GM (یا محصولات) تنها به صورت مواد IP در دسترس است.

به دلیل این ترکیب اسید چرب ، نیمی از مولکول های تری اسیل گلیسرول شامل دو یا سه زنجیره اسید لینولئیک هستند.

اسید لینولنیک به راحتی اکسیده میشود در نتیجه کاهش عمر قفسه های مواد غذایی حاوی این روغن را به دنبال دارد.

این مشکل به وسیله هیدروژناسیون براش، یک هیدروژناسیون خیلی کم – که مقدار اسید لینولنیک نصف می شودکاهش می یابد .

یک جایگزین برای آن، استفاده از ارقام سویا – که برخی از آنها غیر GM هستند – با سطح کمتر این اسید یک تا چهار درصد است که در حال حاضر به طور فزاینده ای، حداقل در شمال آمریکا موجود است .

نکته :

در معرض هیدروژناسیون بودن بیشتر روغن سویا به طور منظم باعث مناسب سازی این محصولات برای گستردنیها و چربی پخت و پز میشود.

نگرانی در مورد اثرات نامطلوب اسید ترانس که به عنوان افزایش دهنده LDL و کاهش دهنده سطح HDL شناخته شده، به احساس نیاز در ایالات متحده شاید در جاهای دیگر نیز دنبال شود) به برچسب گذاری در مورد محتوای ترانس روغنها منجر شده است.

از آنجا که بسیاری از اسیدهای ترانس در طول هیدروژناسیون جزئی PUFA تشکیل می شوند، تلاش می شود تا با استفاده از فن آوری های جایگزین مانند اینتراستریفیکاسیون به جلوگیری یا محدود کردن هیدروژناسیون جزئی بدون افزایش محتوای اسیدهای اشباع دست یافت .

به دلیل وابستگی بیشتر به روغن دانه سویا در ایالات متحده آمریکا مشکل اسیدهای ترانس تشکیل شده در طول هیدروژناسیون جزئی بیشتر از اروپا است.

روغن دانه سویا خام شامل اجزای مختلف جزئی است. از آنجا که این ترکیبات در طول تصفیه حذف می شوند می توان آنها را بازیافت نمود و از نقاط شروع کننده با ارزش داشت که برای مقاصد دیگر استفاده کرد.

صمغ زدایی، اکثر فسفولیپیدها ( سه درصد) را حذف می کند و لسیتین را تولید می کند که مخلوط خامی از فسفولیپیدها با تری آسیل گلیسرول و گلیکولیپید است .

بوگیری، محصولات حاصل از تقطیر بوگیری شده سویای غنی شده از استرول و توکولها را تولید می کند و یک منبع ارزشمند از فیتوسترول ها و ویتامین E است.

تلاش هایی برای تولید روغنهای سویا با ترکیب اسید چرب تغییر داده شده یا با سطوح مختلف اجزای جزئی انجام شده است.