سوخت زیستی یا سوخت سبز اصطلاحی است که برای توصیف انرژی حاصل از تجزیه مواد آلی (زیست توده) از منابع حیوانی و گیاهی استفاده می شود. تقریبا هر ماده بیولوژیکی مانند چمن خشک، چوب، محصولات زراعی، درختان، حیوانات و ضایعات کشاورزی می تواند برای تشکیل سوخت سبز که جایگزینی برای سوخت های فسیلی است، استفاده شود.

از آنجایی که سوخت سبز به عنوان جایگزینی برای سوخت دیزلی شناخته می شود، کاربردهای زیادی دارد. بسیاری تصور می کنند که آنها فقط برای حمل و نقل استفاده می شود. اما سوخت زیستی می تواند هیدروژن را تامین کند، به پاکسازی نفت کمک کند و برای پخت و پز و غیره استفاده شود. سوخت های زیستی می توانند به عنوان جایگزینی برای منابع انرژی دیگر از سوخت خودرو تا گرمایش مرکزی خانه استفاده شوند.

همانطور که جهان تلاش می کند اثرات منفی تغییرات آب و هوایی را کاهش دهد، تغییر آگاهانه به سمت منابع تجدید پذیر انرژی برای تامین انرژی های روزمره ما رخ داده است. در ادامه مقاله با مزایای سوخت های سبز آشنا خواهید شد لطفا با ما همراه باشید.

منابع اصلی سوخت زیستی

سوخت زیستی با فرآوری مواد از منابع مختلف گیاهی و حیوانی تولید می شود. مواد آلی رایج مورد استفاده برای تولید سوخت زیستی عبارتند از:

• چربی حیوانی
• نیشکر
• برنج
• چغندر
• خرده چوب
• روغن کانولا
• روغن ذرت
• روغن نخل
• روغن کلزا
• روغن آفتابگردان
• روغن سویا

این مواد تحت فرآیندهای تبدیلی مختلف قرار می‌گیرند تا سوخت زیستی مفید تولید کنند.

کاربردهای سوخت زیستی

سوخت سبز به عنوان یک منبع پاک و تجدید پذیر سوخت، جایگزین معتبری برای سوخت های فسیلی است. از آنجایی که آنها از مواد آلی (زیست توده) ایجاد می شوند، می توان آنها را به راحتی دوباره پر کرد، در حالی که انتشار مواد شیمیایی کمتر مضر ناشی از احتراق آنها به این معنی است که آنها چشم انداز جذابی برای صاحبان مشاغل و شهروندان آگاه از محیط زیست هستند. اما آنها در اینجا پنج مورد از رایج ترین کاربردهای سوخت های سبز آمده است:

استفاده گرمایشی

سوخت ‌های زیستی اولیه –  یا موادی که هنوز در حالت خام هستند، بدون پردازش یا تصفیه – شکل رایج گرمایش خانه‌ ها در کشورهای در حال توسعه هستند که هیچ منبع سوخت جایگزینی در دسترس نیست. در حالی که مشخصات محیطی این نوع سوخت‌ های زیستی آنچنان که می ‌توانست مطلوب نیست، سوخت‌ های زیستی ثانویه که در یک پالایشگاه فرآوری شده‌ اند، می ‌توانند به عنوان یک جایگزین کارآمد و سازگار با محیط ‌زیست برای گاز طبیعی مورد استفاده برای گرم کردن بسیاری از خانه‌ها در جهان غرب عمل کنند.

صنعت حمل و نقل

سوخت های زیستی مانند اتانول زیستی و بیودیزل را می توان به عنوان جایگزین یا به عنوان افزودنی به منابع سنتی سوخت برای وسایل نقلیه مانند اتومبیل ها و اتوبوس ها استفاده کرد. این جایگزین‌ ها نه تنها کارایی سوخت را افزایش می‌دهند، بلکه انتشار گازهای گلخانه‌ ای را نیز کاهش می‌ دهند. با این حال، همه وسایل نقلیه برای مدیریت سوخت های زیستی تجهیز نشده اند.

صنعت هواپیمایی

سفرهای هوایی یکی دیگر از عوامل اصلی انتشار گازهای گلخانه ای مضر است که باعث آلودگی و تغییرات آب و هوایی می شود. به همین دلیل، بسیاری از خطوط هوایی در حال تحقیق در مورد چگونگی استفاده از سوخت های زیستی در موتورهای جت برای افزایش اعتبار زیست محیطی خود  هستند.

روغن کاری

صرف نظر از صنعت یا بخشی که در آن به کار گرفته می شود، یک قطعه از ماشین آلات برای نگهداری باید روغن کاری شود تا اطمینان حاصل شود که بدون مشکل کار می کند و تا حد امکان از عمر طولانی برخوردار است. این نقش در طول تاریخ توسط روان‌ کننده‌ های مبتنی بر دیزل و روغن های تقویت شده ایفاء شده است که بدیهی است همان عواقب مخربی را برای محیط زیست دارد  که کاربرد سوخت‌های فسیلی دارد. سوخت های زیستی می توانند جایگزین پایدارتری ارائه دهند که مقرون به صرفه تر نیز می باشد.

عملیات پاکسازی نفت

نشت نفت یک اتفاق غم انگیز اما اجتناب ناپذیر است که به طور دوره ای در دنیای استخراج، توزیع و ذخیره سازی نفت رخ می دهد. هنگامی که اتفاق بیفتد، می توانند آسیب های مخربی  به اکوسیستم هایی که آنها را آلوده می کند و حیوانات منطقه وارد کنند. خوشبختانه، سوخت های زیستی نشان داده اند که به طور موثر این مشکل را برطرف می کنند، زیرا متیل استرهای موجود در منبع سوخت یک حلال قدرتمند است که می تواند به عنوان یک عامل شستشو برای خطوط ساحلی آلوده عمل کند.

چرا سوخت های زیستی هستند؟

تجدید پذیر است

سوخت های فسیلی منبع محدودی از انرژی هستند که در نهایت تمام می شوند. از آنجایی که سوخت های زیستی را می توان به سادگی با تولید مواد آلی بیشتر جایگزین کرد، از نظر تئوری قابل تجدید هستند.

انتشار گاز گلخانه ای ندارد

از آنجایی که سوخت های زیستی از مواد آلی مانند گیاهان ایجاد می شوند و گیاهان کربن را از هوا حذف می کنند، ذاتا برای محیط زیست بهتر از سوخت های فسیلی هستند.

مقرون به صرفه بودن

تولید بیواتانول ارزان تر از تولید بنزین است، بنابراین ترکیب این دو می تواند راهی عالی برای کاهش هزینه ها در صنعت حمل و نقل باشد. همین امر در مورد بیودیزل و گازوئیل نیز صدق می کند. علاوه بر این، با کم شدن ذخایر سوخت های فسیلی، قیمت آنها به ناچار افزایش خواهد یافت. ماهیت پایدار سوخت های زیستی باعث می شود قیمت گذاری آنها پایدارتر شود.

راندمان سوخت

در مقایسه با سوخت‌ های فسیلی، بیواتانول و بیودیزل حاوی غلظت‌ های کمتری از مواد شیمیایی مانند کلر و گوگرد هستند. این بدان معناست که وقتی با بنزین یا گازوئیل مخلوط می ‌شوند، می ‌توانند سطح این آلاینده ‌ها را در منبع سوخت رقیق کرده و آلاینده‌ های پاک ‌تری تولید کنند.

در نهایت، سوخت سبز را می توان به صورت محلی تولید کرد و در همان منطقه ای که در آن مصرف می شود شغل ایجاد کرد و هزینه های حمل و نقل و انتشار گازهای گلخانه ای مربوط به حمل و نقل آنها را به محل فروش کاهش داد.

 چرا سوخت های زیستی بد هستند؟

مقدار انرژی تولید شده توسط سوخت های سبز به طور قابل توجهی کمتر از انرژی تولید شده توسط احتراق سوخت های فسیلی است به این معنی که زمین، آب و کود بسیار بیشتری برای پاسخگویی به تقاضای انرژی مشابه مورد نیاز است.

منابع مورد نیاز برای تولید بیودیزل اغلب از زیستگاه های در خطر انقراض مانند جنگل های بارانی یا سایر مکان ها با تنوع زیستی به دست می آیند. برداشت از این مناطق جمعیت حیوانات را جابجا می کند، اکوسیستم ها را نابود می کند و تنوع زیستی را از بین می برد.

همه سوخت های زیستی برای همه وسایل نقلیه مناسب نیستند زیرا موتورهای بسیاری از مدل‌ های خودرو مجهز به ۱۰۰٪ مخلوط سوخت زیستی نیستند. مثلا بیودیزل به دلیل پایداری اکسیداتیو ضعیف و نقطه انجماد بالا برای استفاده در صنعت هوانوردی مناسب نیست.