جداسازی مواد معلق از آب :

روش های جداسازی مواد معلق از آب : فرآیندهای مختلفی برای جداسازی جامدات معلق از آب مطرح است. انتخاب یک فرآیند خاص یا ترکیبی از فرآیندهای مختلف برای حذف مواد معلق به ویژگی های جامدات، غلظت آنها و درجهٔ تصفیهٔ آب مورد نیاز بستگی دارد.

به طور کلی برای حذف ذرات معلق از آب سه روش را می توان متصور شد :

الف- مواد جامد نسبتاً درشت مثل قطعات چوب، سنگ و غیره را می توان با آشغال گیرها از آب حذف کرد.

ب – ذرات معلق در حد چند صد میکرون را می توان با فیلتراسیون و یا ته نشینی ساده از آب جدا کرد.

ج – ذرات ریز و کلوئیدی در ابعاد چند میکرون وزیر میکرون با روشهای معمولی هم چون ته نشینی ساده یا فیلتراسیون قابل حذف نیستند، این ذرات آنقدر کوچک هستند که ته نشینی آنها تحت اثر نیروی ثقلی بسیار کند است.

برای جداسازی مواد معلق از آب و حذف ذرات خیلی ریز، ابتدا از روش انعقادسازی آنها را به ذرات (لخته) درشت تبدیل کرده و سپس برای حذف این لخته ها از روش ته نشینی، فلوتاسیون یا فیلتراسیون استفاده می کنند.

در فرآیند انعقادسازی با افزودن یک ماده شیمیایی مناسب (ماده منعقد کننده) شرایطی را به وجود می آورند که بار ذرات کلوئیدی، تعدیل و ذرات بتوانند به هم نزدیک و درشت تر شوند. به این ترتیب نسبت سطح به جرم آنها کاهش یافته و امکان حذف آنها با ته نشینی فراهم میگردد.

شبکه آشغال گیرها : ذرات معلق درشت میتوانند با شبکه آشغال گیرهای میله ای و یا توری های ریز، جداسازی شوند.

اهداف آشغال گیرها عبارت اند از:

الف – جداسازی و حذف ذرات بزرگ حمل شده با آب خام که می توانند راندمان فرآیندهای بعدی تصفیه را تحت تأثیر قرار دهند و در عملکرد آنها مشکل ایجاد نمایند.

ب – حفاظت از واحدهای بعدی تصفیه خانه در مقابل اشیا بزرگ که می توانند سبب انسداد و یا صدماتی در برخی تجهیزات مثل پمپ ها شوند.

انواع آشغال گیر آشغال گیرها از لحاظ شکل فیزیکی به چهار دسته تقسیم می شوند :

۱- آشغال گیرهای میله ای

۲- آشغالگیرهای سبدی

۳- آشغال گیرهای چرخشی

۴- آشغال گیرهای شعاعی

آشغال گیرهای میله ای نیز بر اساس فضای باز بین میله ها، به سه گروه تقسیم می شوند:

• آشغال گیر ریز : کمتر از ۱۰ میلیمتر

آشغال گیر متوسط : بین ۱۰-۴۰ میلیمتر

• آشغال گیر درشت : بیشتر از ۴۰ میلیمتر

آشغال گیرهای درشت تر در ابتدا و آشغال گیرهای ریزتر بعد از آنها قرار میگیرند.

پارامترهای مؤثر در طراحی آشغال گیرها عبارتند از:

نوع فاضلاب، فواصل بین میله ها، ضخامت میله ها، تعداد میله ها، سرعت عبوری فاضلاب، افت فشار و زاویه نصب آشغالگیر، سرعت عبور آب از آشغال گیرهای میله ای در شرایط عادی باید به حدی باشد که باعث چسباندن مواد به آشغال گیرها شود بدون آن که افت فشار زیاد ایجاد کند و یا سبب انسداد فضای خالی بین میله ها شود تا جریان به آسانی از آن عبور کند.

سرعت قابل قبول بین میله های آشغال گیر در جریان متوسط حدود ۰/۶-۱ متر بر ثانیه و برای جریان حداکثر ۲/۱-۴ متر بر ثانیه در نظر گرفته می شود. درجه انسداد و گرفتگی در آشغال گیرها به کیفیت آب و روش پاکسازی آشغال گیرها بستگی دارد.

پاکسازی آشغال گیرهای میل های هم به روش دستی و هم به روش خودکار امکانپذیر است