آرد قهوه ای ( آرد تیره ) BROWN FLOUR

آرد تیره متفاوت از آرد سفید است و آردی است که دارای مقدار نسبتاً زیادی سبوس است، اما تمام قسمتهای دانه در آن موجود نیست، اگر تمامی قسمتهای دانه شامل آندوسپرم و ریشه و کل پوسته ها در آرد باشد، بدان آرد کامل میگویند.

آرد قهوه ای هم در محتوای سبوس و هم در اندازه ذرات با یکدیگر متفاوتند، در بعضی آردهای تیره ذرات سبوس بسیار ریز است، و در آردهای تیره دیگر به صورت ذرات نسبتاً درشتی وجود دارند.

روش تولید هر چه است، ترکیبات گندم می بایست قوی باشد تا بتوان برای تهیه نان های تیره استفاده نمود.

آردهای آسیاب شده از گندم های مشابه برای ساخت بیسکوئیت های گندمی استفاده می شود.

آئین نامه نان و آرد انگلستان ۱۹۸۴ میگوید، مقدار فیبر خام بر اساس وزن خشک در آردهای تیره نمی بایست از ۰/۶٪ کمتر باشد.

BRAN سبوس

در فرآیند آسیابانی مدرن دانه های گندم به صورت دو نیم باز می شوند و لایه آندوسپرم سائیده می شود، جداسازی کامل امکان پذیر نیست و مقداری از پوسته در آرد پودر می شود و مقداری آندوسپرم نیز چسبیده به پوسته ها باقی میماند.

در کنار تولید آرد در صنعت آسیابانی، ماده ای بدست می آید که شامل پوسته های جداشده به علاوه آندوسپرم چسبیده به آن است که به عنوان سبوس شناخته شده است، که دارای فیبر رژیمی در حدود ۴۰٪ میباشد ( ۱۰٪ فیبر خام). در سالهای اخیر مصرف نان هایی با سبوس بالا، افزایش یافته است که از سبوس گندم استفاده میشود.

BARLEY جو

زراعی از زمانهای بسیار دور در تاریخ بشری بدست آمده است. یونانیان و رومیان باستان جو را به صورت نان جو استفاده می کردند.

گلادیاتورهای رومی آنرا خوب می شناختند زیرا غذای عموم آنها جو بود. نان جو از آرد جو و چاودار درست می شد که رژیم اصلی مردم فقیر در قرن پانزدهم بود، زمانیکه مردم اصیل و اشراف نان گندم میخوردند.

جو دارای پوستی است که سخت برداشته می شود و غیرقابل هضم است، پوسته و سبوس معمولاً به وسیله سایش برداشته می شود تا جو درخشان بدست آید. پوسته های جو که از تولید جو درخشان بدست می آید، میتواند به عنوان یک عامل معطر در نان های مخصوصی استفاده شود.

جو در تولید مالت بکار میرود، جوی جوانه زده در تولید مالت استفاده می شود. گاهی آنرا خشک نموده و آسیاب می نمایند و از آرد مالت برای نان مالت و دیگر پختها استفاده می شود.