مخلوط ها با مواد خالص مانند عناصر و ترکیبات متفاوت هستند زیرا مخلوط ها حاوی مواد مختلفی هستند که از نظر فیزیکی و نه شیمیایی با هم ترکیب می شوند. اجزای جداگانه در یک مخلوط هویت خود را حفظ می کنند.

مخلوط ها دو نوع هستند: همگن و ناهمگن. یک مخلوط همگن دارای ترکیب و ظاهر یکنواخت است. مواد منفردی که یک مخلوط همگن را تشکیل می دهند را نمی توان از نظر بصری متمایز کرد. از سوی دیگر، یک مخلوط ناهمگن شامل دو یا چند ماده است که می توان آنها را به طور مشخص مشاهده کرد و حتی نسبتاً به راحتی جدا کرد.

تفاوت بین یک مخلوط همگن و یک مخلوط ناهمگن در این است که برخلاف مخلوط های ناهمگن، مخلوط های همگن سازگار هستند، به این معنی که ساختار آنها یکسان است. اما می توان بیش از ۲ قسمت را در مخلوط های ناهمگن در مقایسه با مخلوط های همگن مشاهده کرد.

مخلوط همگن چیست؟

ترکیب یک مخلوط همگن در سراسر یکنواخت است. تمام مواد موجود در مخلوطی مانند این را می توان به راحتی حل کرد. همه این مواد شیمیایی به مقدار مساوی در ترکیب وجود دارد. به عنوان مثال، نمک و آب، مانند شکر به اضافه آب، مخلوطی همگن هستند. مخلوط های همگن از موادی تشکیل شده اند که نمی توان آنها را از یکدیگر متمایز کرد.

آب اقیانوس، سرکه، هوا و خون نمونه‌هایی از مخلوط‌ های همگن هستند. نوع خاصی از مخلوط همگن «محلول» نامیده می شود. خواص یک مخلوط همگن معمولاً توسط حلال تعیین می شود. یک حلال مایع می تواند در یک مخلوط یا محلول همگن کاملا مشخص باشد.

به عنوان مثال، آب و همچنین محلول های آبی آن در این دسته قرار می گیرند. در نتیجه برهمکنش بین املاح و حلال، مخلوط‌های همگن ثابت می‌ مانند – یک اتصال فوق‌العاده کارآمد منجر به ایجاد ذرات بسیار ریزی از املاح مذکور می ‌شود.

مخلوط ناهمگن چیست؟

مخلوط ناهمگن ترکیبی است که در آن ساختار منظم و صاف نباشد. عناصر در ترکیب خود همگن نیستند. اجزاء را نمی توان به راحتی حل کرد. شکل های جامد، مایع و همچنین گازی این مخلوط ها را می توان یافت. به عنوان مثال ماسه به اضافه شکر را نمی توان به راحتی در یک محیط مایع حل کرد.

ترکیب چغندر قند و ماسه هر دو به خودی خود به وضوح دیده می شوند. پس مخلوط ماسه و شکر ترکیبی ناهمگن است. همچنین سوسپانسیون ها و کلوئیدها مخلوط های ناهمگن مهمی هستند. مخلوط های ناهمگن چند فازی از بیش از یک نوع ماده تشکیل شده اند.

همچنین بیش از یک مایع، جامد یا گاز شناخته شده و قابل تشخیص را در مخلوط های همگن خواهید یافت. از آنجایی که این فعل و انفعالات بین اجزای تشکیل دهنده به شدت یک مخلوط همگن نیست، هر فاز کیفیت اصلی خود را حفظ می کند.

خصوصیات فیزیکی مخلوط همگن و ناهمگن

همه مخلوط ها شامل دو یا چند ماده خالص (عنصر یا ترکیب) هستند. تفاوت بین یک مخلوط و یک ترکیب در نحوه ترکیب عناصر یا مواد برای تشکیل آنها است. ترکیبات مواد خالص هستند زیرا فقط یک نوع مولکول دارند. مولکول ها از اتم هایی ساخته شده اند که با هم پیوند دارند. اما در یک مخلوط، عناصر و ترکیبات هر دو از نظر فیزیکی اما نه شیمیایی در هم آمیخته می ‌شوند – هیچ پیوند اتمی بین مواد خالصی که مخلوط را تشکیل می‌ دهند، وجود ندارند.

اما صرف نظر از پیوندهای اتمی، مخلوط ها می توانند کاملاً منسجم شوند که معمولاً محلول‌ نامیده می ‌شوند. مخلوط ‌های همگن آن‌هایی هستند که در آن مواد آن‌قدر خوب مخلوط می ‌شوند که نمی ‌توان آن ‌ها را به صورت جداگانه و به شکل متمایز مشاهده کرد. ترکیب آنها یکنواخت است یعنی در کل مخلوط یکسان است. این یکنواختی به این دلیل است که اجزای تشکیل دهنده یک مخلوط همگن به نسبت یکسان در هر قسمت از مخلوط وجود دارد.

در مقابل، مخلوط ناهمگن مخلوطی است که در آن مواد تشکیل دهنده به طور یکنواخت توزیع نشده باشند. اغلب می توان آنها را به صورت بصری از هم جدا کرد و حتی نسبتاً آسان از هم جدا کرد، اگرچه روش های زیادی برای جداسازی محلول های همگن نیز وجود دارد.

تفاوت های اصلی بین مخلوط های همگن و ناهمگن

مخلوط همگن واقعاً با چشم انسان قابل مشاهده نیست، اما می توان آن را زیر یک لنز بزرگنمایی دید. در حالی که مخلوط های ناهمگن را می توان با چشم انسان و بدون عدسی بزرگنمایی مشاهده کرد.

مخلوط های همگن معمولاً به عنوان محلول شناخته می شوند (از آنجایی که املاح و حلال کاملاً مخلوط می شوند). از سوی دیگر، مخلوط‌ های ناهمگن معمولاً به عنوان سوسپانسیون و کلوئید شناخته می‌ شوند. از نظر خواص فیزیکی، مخلوط های همگن دارای ماهیت یکسانی هستند. از سوی دیگر، مخلوط‌ های ناهمگن خواص فیزیکی مشابهی را نشان نمی‌ دهند.

مخلوط همگن در سرتاسر یکنواخت می ماند و املاح و حلال کاملاً حل می شوند. از آنجایی که ذرات یک مخلوط ناهمگن کاملاً قابل مشاهده هستند، در کل یکنواخت نیستند.

نمونه هایی از مخلوط های همگن و ناهمگن

نمونه ‌هایی از مخلوط ‌های ناهمگن عبارتند از: تکه‌ های یخ (قبل از ذوب شدن) در نوشابه، غلات در شیر، رویه‌ های مختلف روی پیتزا، تاپینگ‌ها در ماست منجمد، یک جعبه آجیل مخلوط. حتی مخلوط روغن و آب ناهمگن است زیرا چگالی آب و روغن متفاوت است که از توزیع یکنواخت در مخلوط جلوگیری می کند.

نمونه هایی از مخلوط های همگن عبارتند از میلک شیک، آب سبزیجات مخلوط، شکر حل شده در قهوه، الکل در آب و آلیاژهایی مانند فولاد. حتی هوایی که در جو ما وجود دارد مخلوطی همگن از گازهای مختلف و – بسته به شهری که در آن زندگی می کنید – آلاینده است. بسیاری از مواد مانند نمک و شکر در آب حل می شوند و مخلوط های همگنی تشکیل می دهند.

نتیجه گیری

ویژگی های مخلوط های همگن و ناهمگن کاملا متمایز است. هموژنیزاسیون روشی برای تبدیل یک مخلوط ناهمگن به مخلوط همگن با استفاده از مایعات غیر محلول مانند متانول به عنوان حلال است. بین مخلوط های همگن و ناهمگن تفاوت هایی وجود دارد. برخی از مشترکات آنها را منحصر به فرد می کند. بنابراین دانش مخلوط های همگن و ناهمگن برای انواع آزمایش ها و مطالعات بسیار مهم است.